Poezi të reja nga ALI PODRIMJA

PËRMES VRIMËS SHIKOJ DIELLIN KU PËRBIROHET DHE NDONJË GJARPËR







TË POSHTËRUARIT E EVROPËS



Labirintheve të Evropës

Miqtë humbën orientimin

Unë nuk di ku fillon

e ku mbaron vendi im

Ajo që shpëtoi, pijunët

Në ankand e hodhën

Copë deti kush rrëmbeu

Kush një kala, tjetri

Në pasqyrë e pështyu

fytyrën e vet

Para se turpi ta mbulojë

Këmbana e carëve nuk pushon

Fodulleku pushton majët

Te pragu i shtëpisë ‘i korb

Kavafis thoshte muret bëhen

më të tmerrshme

kur askush nuk i rrënon

(Mali i Robit, 2011)



TE PRAGU NJË KORB



Në tokën time i syrgjynosur

Kullës i sillet hija e djallit

Mashtëron e poshtëron

Një popull

Dal e kërkoj arave e shpative

Varret e fëmijëve

Nga thellësia e dheut

më bëhet se klithmat e tyre dëgjoj

Ngre duart lart dhe gjuaj tim Zot

me një kungull

Përmes vrimës shikoj diellin

ku përbirohet dhe ndonjë gjarpër

Zotërinjët kur ia behën

mbollën më shumë fjalë

se bukë për kalamajtë e fisit

Shpifje trillime ç’polli i marri

mendja e të ligut nuk t’i kapë

Bindem kuzhinë e përsosur

qytetërimi na qenka

Shoh se lulëgjaku bieka nga gjaku im

(Mali i Robit, 2011)



ÇAMI QIELL KA SHKABËN



Ai që zbret tatëpjetë udhës

është çami

Diellin kërkon para se të fundoset

në pikën e lotit të Janinës

Në Majë të Sulit ai që ngjitet

është djali i çamit

Mos ia trembni ëndrrën

Ka kohë që e kërkon Dodonën

Ku qiell ka shkabën

(Mali i Robit, 2011.