“Mbreti Pispilluq”

Pertej shtate deteve,na ishte nje here nje njeri i varfer qe na kishte tre femije. Nje dite,mbreti nxorri lajmetarin e tij dhe dha nje urdher qe thoshte: “Madheria e tij do t’ia jape te bijen atij djaloshi qe do t’i tregoje dicka qe s’mund ta besoje.”
Djali i madh i fshatarit te varfer,qe e quanin Piter,degjoi lajmerimin qe kishte nxjerre mbreti dhe vendosi qe te provonte nje h[size=14]ere fatin e tij.
Sapo arriti para pallatit i tha sherbetorit se donte te fliste pak me mbretin. Mbreti e kuptoi se per cfare kishte ardhur djali por nuk i tha asnje fjale. Vetem dha urdher qe ta fusnin brenda. Para tij kishin dale aq shume princer sa vetem Zoti e dinte. Kishin shkuar aq shume sa yje ka qielli dhe sa fije bari ka ne lendine,dhe secili prej tyre donte te martohej me te bijen e mbretit! Por asnjeri prej tyre nuk kishte qene i zoti t’i tregonte,te cilen mbreti mos ta besonte.
Piteri arriti te mbreti dhe e pershendeti duke i thene:
Zoti iu dhente jete te gjate,Madheri!
Edhe ty bir, - ia kthen mbreti. – Cfare te shtyu qe erdhe deri ketu?
Dua te martohem,Madheri! – pergjigjet Piteri.
Mire bir. Dhe cfare do besh per gruan tende? – e pyet mbreti.
Do ta coj ne ndonje vend. Im ate ka nje shtepi dhe nje livadh te vogel,edhe tre qe.

Te besoj,djalosh, - i tha mbreti.
Pasi Piteri beri pak muhabet