Fëmijët e mençur

Agimi dhe njomëza
Ishin dy fëmije që nuk i kishin prindërit, ata ishin shumë të mençur dhe një ditë shkoi agimi tek njomëza dhe i tha o moj njomëz sa jam e vetmuar, nuk e kam as kënd në shtepi, jam vetëm, a do të vish me mua që të rrish ? Njomëza ju përgjigj po si jo unë do të vi me ty menjëherë dhe njomëza shkoi që ta pregadiste do ushqim për kat të dy. Dhe erdhi koha e gjumit njomza ishte e pikëlluar shumë sepse nuk i kishte prindërit e vet dhe ajo ishte duke qar dhe në atë çast e degji agimi dhe i tha çfarë ke që po qan njomza nuk ju përgjigj e beri veten kince jam duke fjetur dhe shkuan në shkollë dhe mësuesja e pyeti njomzen njomza a i ke bërë detyrat ? njomza nuk ju përgjigj dhe mësuesja ja beri qke moj njoza që nuk po flet njomza i u pergjijg JAM E PIKËLLUAR. Po perse ti i ke të gjitha po por unë i kam po nuk kam prindër si flet moj njomza ti ashtu nuk bën sepse ti je një vajzë shumë e bukur dhe mequr dhe kështu njomza dhe agimi u rriten pa prindër.