Poezi nga THANI NAQO

BALADA E NUSES SË ZEMËRUAR





Zogjtë u kthyen, ti s’u ktheve,

Ike, the: "Shpejt do të vij".

Drithëron bryma përmbi gjerdhe,

Më gënjeve, pse, s’e di!





Ikën zogjtë, unë prapë të prita,

Sypërlotur jam përherë.

Numëroj vitet nëpër gishta,

Dhjetë dimra zbardhin dhenë.





Unë e zeza, fatin lidha,

Me premtimin që më dhe.

Si dëborë qëmtojnë thinjat,

Mbeta mbyllur kallogre.





Ikën shoqkat, fatin gjetën,

Të gjithë shkojnë diku tej.

Marr guxim dhe gënjej veten,

Me not të nisem të të gjej.





Kush e di ç’bën atyre anëve,

Syri im ty nuk të sheh.

Me të tjera shuan zjarre,

Xhelozia po më gërryen.





M’erdhën fjalë se ke një tjetër,

M’e mirë se unë të jetë ajo?

Jam nuse e re, s’jam e vjetër,

Çapkënia unë, e mjera-o!





Do duroj gjer në pranverë,

Nëse ti do të mungosh,

Fole balti nën strehë,

S’kam dëshirë më të shoh.





Do duroj sa të vijë vjeshta,

Të takoj shtegtarin e fundit,

T’i shkul thinjat nëpër leshra,

T’ia dërgoj kujtim burrit.





Do duroj sa të dalë dimri,

Fustanshkurtën do të vesh,

Dikujt tjetër t’i shkel syrin,

Kur të kthehesh s’do t’më gjesh!...





2008.

BUZËT E PURPURTA E XHIGERIN NË VRESHTA, VETULLËN E HËNËS QË LËKUNDET SI DJEP





1.TI DHE VJESHTA





Ti më ndërmendesh sa herë vjen vjeshta,

Verdhashkat flokë e gjethet mbi plep.

Buzët e purpurta e xhigerin në vreshta,

Vetullën e hënës që lëkundet si djep.





Ti më ndërmendesh përtej largësive,

E largët koha, që kur s’jemi parë?

Por di se ishte filles' e marrëzive,

Natyrshëm kur ndillen vajzë e djalë.





Ti më ndërmendesh porsi vegim,

Puthje e Parë në Moshën e Pranverës.

Paçka se vjeshta më sjell një zhgënjim,

Kur pemët i zhvesh me krëhërin e erës



2011



　



2.Ç'ma fsheh syrin, e pashpirt?

Pse ma kthen kokën mënjanë?

Thinjur jemi e sërish

Jepma syrin të nxjerr mallë.





Çfarë bëra, ç' faj kam unë?

Dashurinë ma grabite.

Syri jot më la pa gjumë,

"Jo-jo-jo" të shumë vite.





Ç'u martove me gërxhelë?

Trup' i plakut ësht' kallkan.

S'di pse ende ti me ndjell

Dhe kur kokën kthen mënjan'.





Veç një shenjë e do shkrish

Luleakull ndër të tjera.

E riçelur psherëtifsh:

Ç' gabim bëra un' e mjera







3.ZEMËRIM I KOTË





Ti qave e zemëruar dhe mbajte inatin,

Gjersa nata e fundit me hënën u tret.

Një yll i mekur ç'më kujtoi mëkatin,

Mëkatin e dashurisë që lëndon po s’ vret.





Ti qave e zemëruar e u ftoh shtrati ynë,

Gjymtyrët kallkan një muaj s’u pleksën.

Njëlloj si të vdekurit s’ morëm as frymë,

As gishtat, as flokët dhe buzët s’ i prekëm.





Ti qave e zemëruar, për kot, fare kot…

Ç’ natë e bukur! Mjaft ktheve shpinën!

Hajt, ngrihu, shiko, doli hëna e plotë,

Njëlloj si atëherë kur përzjemë frymën!…



Maj 2011..

ZEMËRIM I KOTË



Ti qave e zemëruar dhe mbajte inatin,

Gjersa nata e fundit me hënën u tret.

Një yll i mekur ç'më kujtoi mëkatin,

Mëkatin e dashurisë që lëndon po s’ vret.





Ti qave e zemëruar e u ftoh shtrati ynë,

Gjymtyrët kallkan një muaj s’u pleskën.

Njëlloj si të vdekurit s’ morëm as frymë,

As gishtat, as flokët dhe buzët s’ i prekëm.





Ti qave e zemëruar, për kot, fare kot…

Ç’ natë e bukur! Mjaft ktheve shpinën!

Hajt, ngrihu, shiko, doli hëna e plotë,

Njëlloj si atëherë kur përzjemë frymën!…

Maj 2011.